Aan het kerstdiner van 2022 komt ineens het besef dat eind 2021 het balletje is gaan rollen. Ik weet nog goed dat ik door de gangen van het UMC liep en merkte dat mijn broeken losser gingen zitten. Ook kwam er ineens een bult in mijn rechter lies. Dit is wel het nadeel van een goed visueel geheugen, waarbij de lange gang in het UMC van mijn gastenverblijf naar de afdeling waar Saskia lag nog zeer helder voor mijn geest stond.
Vervolgens kwam ook de operatie op 29 december weer langs, waarbij ik me nog kan herinneren hoe ik de preparatie ruimte in ging en na de operatie weer wakker werd.
Gelukkig was dit ook het moment om me te realiseren dat het naast een zwaar jaar, ook een heel goed jaar was. 2022 is en zal een jaar blijven van niet opgeven en doorzetten, maar ook het jaar van het overwinnen van mijn kanker. En natuurlijk een jaar waarin Saskia zich terug vocht naar haar CVA.
En waar sta ik dan een jaar na de operatie. Helaas is mijn conditie nog niet op 100%, zeker nu er begin december 2022 op slag van het rot jaar nog een Covid-19 besmetting overheen kwam. Niet alle spierkracht is terug, zo heb ik nog een tenniselleboog opgelopen. Waarschijnlijk van mijn chemo’s. En natuurlijk komen zo rond de donkere dagen tussen kerst en oud en nieuw weer allerlei herinneringen terug.
Maar al proostend met de champagne hebben we besloten dat 2023 ons jaar wordt. Plannen gemaakt om dit jaar maar eens decadent 2 keer op vakantie te gaan, met het vliegtuig. En gaan we vaker lekker uit eten en genieten van het leven.